Nebojša Dimovski
MAJKE
18.11.-02.12.2023.
Majka hrabrost
Prof. Andrea Volo
U sređenom haosu učionice 317 Likovne akademije u Rimu, održavala su se moja predavanja iz slikarstva. Sve učestalije sanjam kako, dok držim predavanja između štafelaja mnogobrojnih mladih umetnika, pričam sa njima o filmu, pozorištu, slikarstvu, psihoanalizi, muzici i jednom mogućem “suncu budućnosti”. Nakon toga, san se naglo prekida, a ja počinjem da se sjećam.
Među najživljim i najsimpatičnijim sjećanjima, zbog samog slikarskog kvaliteta i odlučnosti izraza, jasno vidim ispred sebe rane radove Nebojše Dimovskog. Njegovi su radovi imali onu tipičnu tehničku čvrstinu studenata tradicionalne istočnoevropske škole.Na istočnoevropskim akademijama zavodljivost ideje vodilje, istančanost duha, britkost ideje sledbenika Duchamp-a, još uvijek nisu doprinijeli totalnoj banalizaciji slikarske tehnike, ograničavajući je na nešto krajnje banalno, drugorazredno i umjetnički zanemarujuće. Da pojednostavim, Nebojša je još tada, na samim počecima školovanja na Akademiji, bio neko na koga se moglo osloniti, siguran, tehnički potkovan, reljefski koloritnog i lijepog figurativnog izraza.
Sada nam se predstavlja serijom slika ekstremne dosljednosti posvećenih svim majkama, uzimajući vlastitu majku kao polazište i ideju vodilju.U pitanju su relativno skorija Nebojšina djela, rađena između boravka u Mostaru i čestih putovanja u Španiju, nam se predstavljaju u pojednostavljenim slikama briljantnog likovnog poteza, novinarski sažetog rukopisa, bez prevelikih premišljanja. Ostale njegove slike imaju daleko kompleksniju strukturu, sa suživotom jedne ili viže slika u jednoj slici, nalik otvorenim prozorima koji gledaju na sjećanja i tragedije iz nedavne prošlosti Mostara i bivše Jugoslavije. Slika u slici je jedno od onih mjesta u slikarstvu koje služi da bismo se nagnuli nad nekom vrstom “mise en abyme”, jedna vrsta priče u priči, u kojoj ispričanu priču u unutrašnjoj slici same slike možemo iskoristiti kao nešto što sažima i obuhvata dijelove priče koja je uramljuje. U jednoj od slika unutar druge slike je predstavljen i Stari most, uništen 1993. godine tokom ratnih dejstava i razaranja koji su doprinjeli i prekidu suživota različitih narodnosti i kultura. Znakovi kolektivnog i individualnog cijepanja koji su duboko potresli te prostore. Ali oko tragedija uzrokovanih samim ratom, ipak se nazire rješenje problema, izražen u svakodnevnim aktivnostima ljudi, nježnosti i privrženosti u svakodnevnom životu.
Majka (za sve majke) čita, radi, kreće se između zidova kuće. Sobe istrošenih nadrealnih boja podsjećaju na scenografije iz filmova Akia Kaurismakia, reditelja kojeg Nebojša veoma voli.
Za kraj jedno zapažanje u vezi samouvjerenog i sažetog jezičkog izraza Nebojšinog slikarstva – radi se o kontinuiranoj količini poteza takozvane “intelligente ruke”, koja uočava i kopa unutar same slikarske materije, bore majčinske mudrosti dobijene od teškog životnog iskustva. Jedna igra, drama u muzici između Brechta i Kurt Weila, za jednu novu, po ko zna koji put “majku hrabrost” naših dana. Dana, koji su još uvijek i ponovo ispunjeni banalnošću zla i ratovima koji prave nove brazde na licima naših majki.
Nebojša Dimovski je rođen u Mostaru 1988. godine, srednju umjetničku školu završava u Sarajevu nakon čega odlazi u Italiju te upisuje Accademia di Belle Arti di Roma, pri sveučilištu La Sapienza. Završava slikarstvo u klasi profesora Andrea Vola i Constantina Blandina. Tokom studija jedan od njegovih radova je izabran za finale prestižne nagrade Premio Nazionale delle Arti u Napulju. Nakon završetka studija odlazi u Holandiju, gdje vrijeme provodi u istraživačkom radu, a dio tog vremena provodi u studiju američke kiparice Barbare Greenberg. Nakon Holandije odlazi u Madrid gdje ima zapažene izložbe od kojih izdvajamo Prvu nagradu na međunarodnom natječaju Valencia Kuna, finale 83. Jesenjeg salona, Casa de Vacas, Proljetni salon, Valdepenas, samostalna izložba pri asocijaciji Umjetnika i kipara Španije te mnoge skupne izložbe u Španiji, Mađarskoj, Italiji, Holandiji i Sjedinjenim Državama.